من همونم که همیشه غمو غصم بیشماره

اونی که تنهاترینه حتی سایه ام نداره

این منم که خوبیاشو کسی هرگز نشناخته

اونکه در راه رفاقت همهً هستیشو باخته

هر رفیق راهی با من دو سه روزی همسفر بود

انتهای هر رفاقت واسه من چه زودگذر بود

هرکی با زمزمهً عشق،دو سه روزی عاشقم شد

عشق اون باعث زجره همه ی دقایقم شد

اونکه عاشق بود و عمری از جدا شدن میترسید

همهً هراس و ترسش به دروغش نمی ارزید

چه اثر از این صداقت؟...چه ثمر از این نجابت؟؟؟

وقتی قد سر سوزن به وفا نکردیم عادت.......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: